Ο Γιάννης Κομπότης μίλησε με τον Σπύρο Γραμμένο για πολλά και διάφορα………
BlackDuck: Πως ξεκίνησε η ιστορία με τη μουσική; Μου δίνεις την εντύπωση ότι αυτό που κάνεις, το κάνεις τόσο καλά γιατί ποτέ δεν το πήρες περισσότερο σοβαρά απ΄ όσο πρέπει.
Εγώ νιώθω το αντίθετο. Νομίζω πως το παίρνω πολύ στα σοβαρά, απλά προσπαθώ να το κοιτάω από την αστεία του πλευρά. Από όταν ξεκίνησα να παίζω κιθάρα, πάντα έβλεπα λίγο περίεργα την μουσική. Όταν άρχισα να παίζω μπροστά σε κόσμο και να καταλαβαίνω πως δεν θέλω να γίνω “τραγουδιστής” εκεί μπήκα σε σκέψεις για τον τρόπου που θα το κάνω.
BlackDuck: Από τι εμπνέεσαι; Ο στίχος είναι σου είναι απλός, αλλά ιδιαίτερα διεισδυτικός. Καθημερινά πράγματα που γυρνούν στο μυαλό σου από την καθημερινότητά σου;
Ακριβώς αυτό. Πράγματα που δεν με αφήνουν να κοιμηθώ, προσπαθώ να τα ξορκίζω κάνοντάς τα τραγούδια.
BlackDuck: Ποιούς καλλιτέχνες θαυμάζεις;
Θαυμάζω πολλούς καλλιτέχνες. Δεν μου αρέσει να ονοματίζω όταν είναι για καλό.
BlackDuck: Οι τιράντες πως ξεκίνησαν να υπάρχουν στην εμφάνισή σου; Σε κάνουν να νιώθεις ακόμα πιο σέξυ;
Σταμάτα. Με κάνεις να ντρέπομαι. Οι τιράντες είναι από ανάγκη. Για να μην μου πέφτει το παντελόνι. Αυτό ισχύει και όταν παχαίνω και όταν αδυνατίζω. Όσο το παντελόνι που φοράω δεν θα στέκεται στην θέση του, θα το στερεώνω με τιράντες.
BlackDuck: Όταν τύχει να ακούς τραγούδι σου να παίζει στο ραδιόφωνο, πως αντιδράς;
Με διάφορους τρόπους. Άλλες φορές χαίρομαι, άλλες ξαφνιάζομαι και άλλες, δεν καταλαβαίνω πως είναι δικό μου.
BlackDuck: Ποιο είναι το καλύτερο, χειρότερο τραγούδι που έγραψες ποτέ;
Έχω πρόβλημα στο να με βαθμολογώ. Γι’ αυτό χρησιμοποιώ συνήθως τους κοντινούς μου.
BlackDuck: Το ραδιόφωνο το αγαπάς πολύ; Και τι σε κερδίζει τόσο σε αυτό;
Η σχέση μου με το ραδιόφωνο ξεκινάει από το 1990 με πειρατικούς σταθμούς που πιάναν ίσα-ίσα την γειτονιά μας. Αργότερα, αφού κυνήγησαν την πειρατεία, έμπλεξα με τα νόμιμα. Μου αρέσει πάρα πολύ η επικοινωνία με τον κόσμο. Είναι μαγικό το ράδιο. Λατρεύω να είμαι κλεισμένος σε ένα στούντιο, μόνος μου πάντα, και να διαλέγω τραγούδια. Είναι περίεργο συναίσθημα να μιλάς μόνος σου σε ένα δωμάτιο και να σε ακούν τόσοι άνθρωποι. Η φαντασία σου οργιάζει.
BlackDuck: Σε χαρακτηρίζουν νέο Πανούση. Μεταξύ μας, δεν νομίζω να σου αρέσει και τόσο αυτή η συνεχής σύγκριση. Εσύ βλέπεις ομοιότητα έντονη μεταξύ σας;
Δεν με ενοχλεί, αλλά όταν το λέει κάποιος, καταλαβαίνω πως δεν με έχει παρακολουθήσει. Προσωπικά βλέπω ομοιότητες με διάφορους καλλιτέχνες. επηρεάζομαι πολύ εύκολα από συνθέτες και στιχουργούς. Αν κάποιος ξέρει μόνο τον Πανούση, που μίλαγε ανάμεσα στα τραγούδια, τότε σταματάει να είναι δικό μου το πρόβλημα.
BlackDuck: Σε πορείες κατεβαίνεις; Σου έχει τύχει να ερωτευτείς κοπέλα σε πορεία ανάμεσα σε «μπάτσους αγγελούδια»;
Αφού έκανα ένα διάλειμμα να συνέλθω, κατεβαίνω ξανά σε πορείες. Μου έχει τύχει αυτό που λέω στο “χίλιες φωνές”. Ακριβώς αυτό που λέω.
BlackDuck: Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;
Συνήθως ονειρεύομαι για το άμεσο μέλλον, οπότε λίγο-πολύ πατάω στην γη. Δεν μπορώ να πάω πολύ μακριά.
BlackDuck: Τι να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον; Θα συνεχίσεις αυτό το «σόου» που κάνεις με μουσική και σκετσάκια;
Δεν ξέρω τι μας περιμένει. Αυτά έρχονται στην ώρα τους. Μπορεί να κάνω το ίδιο, μπορεί να παίζω στα μπουζούκια ή μια φωνή κι ένα πιάνο(χωρίς εμένα δηλαδή). Να είμαστε καλά.
Για τον BlackDuckRadio
Γιάννης Κομπότης
www.blackduckradio.gr
