Έχοντας τα τελευταία χρόνια ασχοληθεί πολύ με την σκηνή του stand up comedy και έχοντας παρακολουθήσει ώρες ατελείωτες παραστάσεις του George Carlin, Bill Hicks, Eddie Izzard, Dave Chappelle και πολλών άλλων, θεωρούσα ότι το επίπεδο της Ελλάδος θα αργήσει πάρα πολύ να φτάσει σε αυτό. Βέβαια ευτυχώς τα τελευταία χρόνια έχω παρακολουθήσει κάποιους Έλληνες οι οποίοι μου άλλαξαν τελείως την άποψη. Δηλώνω θαυμαστής του Μιχάλη Μαθιουδάκη διότι αν και έχω γελάσει με πολλούς Έλληνες, ήταν ο μόνος που με συνεπήρε τόσο πολύ και μου επιβεβαίωσε ότι υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι που με πολύ δουλειά και προσπάθεια έχουν ανεβάσει το επίπεδο. Γιατί το stand up δεν πρέπει να έχει ως μόνο στόχο να κάνει το θεατή να γελάσει αλλά και να τον προβληματίσει, να τον συγκινήσει αλλά και να τον συνεπάρει. Αυτό κατ’ εμέ ο Μιχάλης Μαθιουδάκης το καταφέρνει απόλυτα. Ήταν λοιπόν τιμή μου αυτή συνέντευξη…
Πότε ξεκίνησες να κάνεις τον κόσμο γύρω σου να γελάει; Ήταν κάτι το οποίο το είχες από παιδί;
Ναι. Είχα αυτήν την τάση από πολύ μικρός. Από το δημοτικό θυμάμαι ότι ήθελα να είμαι αστείος. Ήταν ένα είδος ταυτότητας.
Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε στο θέατρο και μετέπειτα στο stand up;
Ο χαρακτήρας μου που σε αρκετά πράγματα είναι απόλυτος, ζητούσε μία διέξοδο, μία αποφόρτιση. Και στις δύο περιπτώσεις αυτός με οδήγησε σε αυτές τις αποφάσεις.
Πως ξεκίνησες με το stand up; Είναι ένα είδος το οποίο σε αφήνει εντελώς μόνο, με τα κείμενα και τη παρουσίασή σου απέναντι σε κόσμο που περιμένει να γελάσει. Πόσο δύσκολο είναι αυτό;
Είναι όσο δύσκολο είναι για κάποιον που δεν έχει χτίσει ποτέ, να φτιάξει μία πολυκατοικία. Θέλει μία σπουδή 4-5 χρόνων και κάποιες νοητικές και πνευματικές ικανότητες που ο περισσότερος κόσμος διαθέτει.
“Δεν θεωρείσαι κωμικός αν δεν έχεις αναμετρηθεί με τον σκηνικό σου «θάνατο». Το συναίσθημα είναι βασανιστικό γι αυτό και λέγεται «θάνατος». Μου έχει τύχει παραπάνω από μία δύο φορές. Αλλά με τον καιρό το συνηθίζεις”
Σου έχει τύχει παράσταση που να μην πάει καθόλου καλά για κάποιο λόγο και να μη γελάει ο κόσμος; Και πως ένιωσες;
Δεν θεωρείσαι κωμικός αν δεν έχεις αναμετρηθεί με τον σκηνικό σου «θάνατο». Το συναίσθημα είναι βασανιστικό γι αυτό και λέγεται «θάνατος». Μου έχει τύχει παραπάνω από μία δύο φορές. Αλλά με τον καιρό το συνηθίζεις.
Ποια είναι τα ινδάλματα σου; Ποιοι σε επηρέασαν περισσότερο;
Μικρός, πολύ πριν το Youtube, έβλεπα τον Eddie Murphy, και άκουγα κασέτες του Πανούση και του Χάρυ Κλυν. 15-20 χρόνια μετά, όταν αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με το Stand up, οι επιρροές και ο αριθμός των κωμικών που παρακολούθησα αυξήθηκε δραματικά αλλά σε άλλο πλαίσιο πια.
Το είδος του stand up τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη. Ποιος Έλληνες ξεχωρίζεις;
Επειδή θεωρώ πάρα πολλούς κωμικούς αστείους για πολλούς και διαφορετικούς λόγους και για να μην μιλάμε μέχρι αύριο. Θα σου απαντήσω ποιους Έλληνες ξεχωρίζω ως επαγγελματίες:
Κατ΄ αρχάς τον συνάδελφο μου Βύρωνα Θεοδωρόπουλο, για το ήθος του, την μετριοφροσύνη του, την γενναιότητα του και την επιμονή του.
Τον Λάμπρο Φισφή για την τεχνική του κατάρτιση και για την βαθιά γνώση και εμπειρία που έχει στον χώρο του Stand up και όχι μόνο.
Επίσης Θεωρώ πολύ καλούς συναδέλφους, τους: Κατερίνα Βρανά, Γιώργο Χαζτηπαύλου, Διονύση Ατζαράκη, Δημήτρη Χριστοφορίδη, Θωμά Ζάμπρα, Ζήση Ρούμπο, Χρύσα Κατσαρίνη και Άγγελο Σπηλιόπουλο.
Θα άγγιζες πολιτικά ή θρησκευτικά θέματα;
Ναι. Δεν έχει συμβεί γιατί η αναζήτησή μου δεν είναι προς τα κει. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
Οι ιστορίες σου σε τι ποσοστό είναι αληθινές;
78%
Νιώθεις ότι το να μιλάς σε ένα κοινό με αυτόν τον τρόπο, λειτουργεί σαν ψυχοθεραπεία για εσένα;
Ναι. Που το αποτέλεσμα της (ψυχοθεραπείας) κρατάει ελάχιστα.
Που σε βρίσκουμε τώρα και ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;
Μέχρι το Πάσχα κάθε Τετάρτη Stand up στο Six dogs, και κάθε Κυριακή Δευτέρα Τρίτη στην επιθεώρηση ΤΙ ΖΟΥΜΕ στο θέατρο Βέμπο.
Τι μουσική ακούς;
Από Maiden μέχρι Τερλέγκα
Θα ήθελες να ευχηθείς κάτι στους ακροατές του Blackduckradio.gr;
Υπομονή, το καλοκαίρι έρχεται
FB PAGE: Michael Mathioudakis
Youtube: Michael Mathioudakis
Για τον Blackduckradio