Με αφορμή τη συμμετοχή τους στο Μουσικό Φεστιβάλ Δάσους Αρβανίτσας, κάναμε μια κουβέντα με τους
The Magic Bus. Ένα σχήμα που δραστηριοποιείται έντονα στην περιοχή μας και αποτελείται από έμπειρους μουσικούς.
Για να δούμε τι μας είπαν.
Καλησπέρα. Διαβάζοντας κάποιος το όνομα σας, θα κάνει κυρίως 2 συνειρμούς. Το ιστορικό τραγούδι από τις Τρύπες και το πασίγνωστο λεωφορείο. Υπάρχει κάποια σύνδεση με όλα αυτά και τη μπάντα σας;
Καλώς σε βρίσκουμε, Γιώργο, κι ευχαριστούμε για τη φιλοξενία! 2/2 εντός, χαχα! Η μπάντα από ξεκίνημά της ήταν ένα όχημα διασκευών της ελληνόφωνης rock σκηνής, κάτι το οποίο συνεχίζει με χαρά ακόμη και μετά την κυκλοφορία του δίσκου αφού πάντα θα εντάσσουμε αγαπημένες διασκευές στο πρόγραμμά μας! Τι πιο ταιριαστό, λοιπόν, από ένα εύηχο όνομα που ταυτόχρονα αποδίδει τα εύσημα, όχι μόνο στις Τρύπες (λόγω της «Ταξιδιάρας Ψυχής») αλλά σε όλες αυτές τις μπάντες που ανέδειξαν τη σκηνή και αναδείχθηκαν από αυτή! Το γνωστό, ιστορικό Λεωφορείο εκφράζει για εμάς το παραμυθένιο, το μποέμ αλλά και ανικανοποίητο που προσπαθούμε να συγκεράσουμε και στη φύση μας ως άνθρωποι και συγκρότημα!
Ας γνωριστούμε καλύτερα λοιπόν. Ποιοι είστε βρε παιδιά;
Το «Μαγικό Λεωφορείο» μας αποτελείται από τους Βαλάντη Δάφκο (φωνή, φωνητικά), Ερμή Σουλτανόπουλο (κιθάρες, φωνητικά), Ντίνα Αργυρίου (μπάσο) και Πάρη Γάτσιο (τύμπανα). Δημιουργηθήκαμε το 2017, αλλά η «μαγιά» υπήρχε ήδη, καθώς γνωριζόμασταν μεταξύ μας από άλλα project στα οποία συμμετείχαμε και με τα οποία είχαμε μοιραστεί τη σκηνή. Η γνωριμία μετουσιώθηκε σε φιλία κι από κει κι έπειτα δεν άργησαν τα πρώτα τζαμαρίσματα στο στούντιο, που οδήγησαν στα πρώτα live κι αυτά με τη σειρά τους στην ανάγκη μας για δημιουργία… τα υπόλοιπα είναι η «ιστορία», αν θέλεις, που προσπαθούμε να ζήσουμε στο έπακρο χωρίς να μας νοιάζει εάν θα παραμείνει μικρή ή αν κάποτε φτάσει να μεγαλώσει λιγάκι περισσότερο!
Θα μπορούσαμε να βάλουμε κάποια ταμπέλα στο στυλ σας; Αλήθεια γιατί επιλέξατε Ελληνικό στίχο;
Αυτό είναι εύκολο… παίζουμε rock! Ψήγματα κι επιρροές από πολλά άλλα είδη ασφαλώς και υπάρχουν στη μουσική μας, αλλά αυτό που μένει στο τέλος είναι και το πιο απλό τελικά! Ο στίχος, αγγλικός ή ελληνικός, είναι ένα ακόμη μέσο επικοινωνίας κι έτσι ακριβώς τον αντιμετωπίζουμε – όχι δηλαδή σαν δυο… αντιμαχόμενα στρατόπεδα, αλλά ως δυο διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης κι έκφρασης. Πιστεύουμε, μάλιστα, πως είναι πολύ λογικό να χρησιμοποιείται κατά κόρον ο αγγλικός στίχος αφού πλέον η κάθε μπάντα απευθύνεται σε παγκόσμιο κοινό κι όχι μόνο στο ελληνικό. Το Μαγικό μας Λεωφορείο ήταν «εκ γενετής» μια ελληνόφωνη rock μπάντα, οπότε δεν τέθηκε ποτέ σαν θέμα η επιλογή της στιχουργικής γλώσσας και είμαστε πολύ χαρούμενοι με τη επιλογή μας αυτή! Εξ’ αιτίας της μας δόθηκε η ευκαιρία να εξερευνήσουμε τα δικά μας γλωσσικά όρια, να επαναπροσδιορίσουμε τους μηχανισμούς της μητρικής μας γλώσσας υπό διαφορετικό πρίσμα και να συνταιριάξουμε μουσικά και γλωσσικά μοτίβα με εναλλακτικό τρόπο, μακριά απ’ την ζώνη ασφάλειας και συνήθειάς μας!
Κάποτε οι Ελληνόφωνες ροκ μπάντες γνώριζαν μεγάλη αποδοχή. Σήμερα η κατάσταση δεν είναι έτσι. Πώς βλέπετε να εξελίσσεται αυτό στο μέλλον;
Εδώ και χρόνια, με το Μαγικό Λεωφορείο αλλά και τα υπόλοιπα project μας (Redeye Caravan, peculiar three, Beyond this Earth, Nox Die), δημιουργούμε, δίνουμε συναυλίες κι ερχόμαστε άμεσα σε επαφή με τη γενικότερη μουσική σκηνή της χώρας, οπότε σφυρηλατούμαστε μέσα, αλλά και από αυτή. Η ελληνική rock και metal σκηνή, ελληνόφωνη ή όχι, ήταν πάντα παρούσα και γεμάτη ενδιαφέρον από την αρχή, γι’ αυτό κι έχει παρελθόν, παρόν αλλά και μέλλον. Ειδικά τα τελευταία χρόνια και μάλιστα στο ελληνόφωνο μέρος της εξίσωσης, μπάντες παλιές συνεχίζουν ή επαναδραστηριοποιούνται, νέες γεννιούνται κάθε τόσο και μάλιστα πολλές καταφέρνουν να τα πάνε περίφημα, οπότε μόνο θετικό πρόσημο υπάρχει! Αν θα ξαναζήσει ποτέ το ελληνόφωνο rock τη δόξα των «εκείνων» δεκαετιών;… εδώ θα είμαστε για να το δούμε!
Μετά από μια σειρά πετυχημένων εμφανίσεων, αλλά και συμμετοχών δίπλα σε γνωστούς καλλιτέχνες, έρχεται η συμμετοχή σας στο Φεστιβάλ της Αρβανίτσας. Πώς νιώθετε γι’ αυτό και τί να περιμένει ο κόσμος να ακούσει.
Είχαμε, όντως, την χαρά και την τιμή να μοιραστούμε τη σκηνή με κάποια απ’ τα πιο αναγνωρίσιμα ονόματα του χώρου, όπως Μίλτος Πασχαλίδης, Ενδελέχεια, Magic de Spell, Κίτρινα Ποδήλατα, Πυξ Λαξ κ.α. Αυτό μας έδωσε έξτρα εμπειρίες αλλά και την ευχαρίστηση να παίξουμε δίπλα σε μπάντες που ακούγαμε από μικρά παιδιά! Ένα μεγάλο Φεστιβάλ σαν κι αυτό της Αρβανίτσας και μάλιστα με τόσο… ιδιαίτερη μουσική σύνθεση την ημέρα που εμφανιζόμαστε, είναι σίγουρα κάτι για το οποίο ανυπομονούμε και χαιρόμαστε πολύ που συμμετέχουμε! Ο κόσμος που θα μας ακούσει μπορεί να περιμένει ένα σετ γεμάτο με προσεκτικά διαλεγμένες επιτυχίες δίκην ανασκόπησης της ελληνόφωνης rock σκηνής, αλλά κι επιλογές από τον προσωπικό μας δίσκο και το EP που θα κυκλοφορήσουμε σύντομα, όλα παιγμένα με πάθος και αγάπη γι’ αυτό που κάνουμε!
Κλείνοντας θα θέλαμε να απατήσετε σε ένα μίνι ερωτηματολόγιο του www.blackduckradio.gr :
Ζωντανές
εμφανίσεις σε μεγάλα φεστιβάλ ή σε μικρά μαγαζιά;
Ερμής & Ντίνα: Σε μικρά μαγαζιά!
Πάρης: Σε μικρά μαγαζιά κι εγώ!
Τρύπες ή Ξύλινα Σπαθιά;
Βαλάντης: Λοιπόν, στον νεφελώδη κόσμο του μυαλού μου, ή τέλος πάντων όσο μου έχει απομείνει, υπάρχει αυτό…2 πρώτοι δίσκοι Ξύλινων Σπαθιών > άπαντα Τρυπών > ο,τιδήποτε άλλο των Σπαθιών…το οποίο δεν έχει να κάνει σε τίποτα με ποιότητα, ιστορικότητα κλπ, παρά μόνο με καταστάσεις που έχω συνδέσει εγώ με τον συγκεκριμένο τρόπο. Τελικά ποιος «κερδίζει»; Κάθε φορά απαντάω διαφορετικά, τώρα είναι η σειρά των Τρυπών – στην επόμενη συνέντευξη θα πω τα Σπαθιά!
Ερμής & Ντίνα: Τρύπες!
Πάρης: Τα Ξύλινα Σπαθιά!
Διασκευές ή δική σας μουσική;
Βαλάντης: Νιώθω μέσα στα ρούχα μου και με τα δυο, γιατί τα μεν τα ξέρω από παιδί (άρα τα αισθάνομαι και λίγο… «δικά» μου έτσι κι αλλιώς!), ενώ τα δε είναι κάτι που δημιούργησες από το μηδέν και δεν μπορείς παρά να νιώθεις υπερήφανος γι’ αυτό. Δική μας μουσική, λοιπόν.
Ερμής & Ντίνα: Δικά μας κομμάτια αλλά και δικές μας διασκευές σε κομμάτια που τα «φέραμε» στο στυλ μας.
Πάρης: Τα δικά μας κομμάτια κυρίως αλλά και διασκευές που τις rockάρουμε λιγάκι περισσότερο συγκριτικά με τα original.
Συναυλίες το καλοκαίρι ή το χειμώνα;
Βαλάντης: Νομίζω πως τον Χειμώνα αισθάνεσαι περισσότερο τον παλμό της συναυλίας, σε κλειστό χώρο, με τον κόσμο κοντά σου, σαν να γνωρίζεστε όλοι από παλιά, σαν να γιορτάζετε όλοι μαζί!
Ερμής & Ντίνα: Χειμώνα!
Πάρης: Χειμώνα για να αισθανόμαστε τον κόσμο πιο πολύ!
Φαγητό πριν το Live ή μετά.
Βαλάντης: Λίγα χρόνια πριν, θεώρησα καλή ιδέα να φάω ουκ ολίγα παϊδάκια πριν από ένα live… δεν είχα ιδρώσει έτσι ούτε σε ημιμαραθώνιο! Βέβαια, απ’ την άλλη, δεν τρέχω σε ημιμαραθώνιους ίσως γι’ αυτό… τι έλεγα… α, ναι! Δεν μου έγινε μάθημα, λοιπόν, οπότε συνεχίζω να, χμ, τσιμπολογάω και πριν και μετά!
Ερμής & Ντίνα: Μετά το live εννοείται!
Πάρης: Και πριν και μετά το live εννοείται!
Αλήθεια τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που κάνει τον κοινό να περνάει όμορφα στις συναυλίες;
Είναι η ενέργεια, τα τραγούδια και τελικά το γεγονός ότι στα live προσπαθούμε να γίνουμε μια παρέα και να διασκεδάσουμε όλοι μαζί! Δεν μπορούμε να φανταστούμε κάτι καλύτερο από μια τέτοιου είδους επικοινωνία!
Στοιχεία επικοινωνίας:
FB:
Instagram:
Για τον Blackduckradio
Κουβάρας Γιώργος.
