Gary Clark Jr Live Review London 14/11/2015
Ο BlackDuckRadio ταξίδεψε μέχρι το ιστορικό Electric Ballroom (London) για την συναυλία του Gary Clark Jr.
Όταν ταξιδεύεις περίπου 3.000 χιλιόμετρα για να δεις ένα live, όσο αγαπημένος κι αν είναι ο καλλιτέχνης, κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού σου πλανάται μια μικρή αμφιβολία για το πώς θα εξελιχθεί.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο Gary Clark Jr. φρόντισε να εξαφανίσει αμέσως την αμφιβολία και να μας χαρίσει ένα απ’ τα ωραιότερα live της ζωής μας. Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή.
Ώρα 18:30 στο Camden Town κι έξω από το Electric Ballroom γίνεται ένας μικρός χαμός μέχρι να ανοίξουν οι πύλες. Οι πόρτες ανοίγουν και καθώς κατεβαίνουμε στο υπόγειο του μαγαζιού οι αφίσες στους τοίχους μας θυμίζουν τα 73 χρόνια ιστορίας του και φέρνουν την αύρα των Sid Vicious, Madness, The Clash, Richard Ashcroft, Snow Patrol, The Killers, Stereophonics, U2, Phil Lynot, Joy Division, Red Hot Chilli Peppers, Public Enemy, Blur, Supergrass, Garbage,Smiths, The Vaccines, Future Islands, Black Rebel Motorcycle Club, Razorlight, Dinosaur Jr, Interpol, Cage the Elephant, , Of Monsters and Men, Foals , Sir Paul McCartney, Alt-J, Megadeth, Kaiser Chiefs κτλ.
Στις 19:00 ακριβώς ανεβαίνει το support group. Χωρίς πολλά πολλά οι Black Pistol Fire κάνουν άνω κάτω την σκηνή με εκρηκτικό παίξιμο και εκπληκτική σκηνική παρουσία. Το ντουέτο (κιθάρα και drums) από τον Καναδά κάνει τα πάντα για να μείνει το κοινό ευχαριστημένο. O front man αλωνίζει την σκηνή, χοροπηδάει πάνω στα τύμπανα, βουτάει στο κοινό για να κάνει σόλο πάντα με πολύ ενδιαφέρον παίξιμο της σχολής των Black Keys. Κέρδισαν τις εντυπώσεις και σίγουρα θα τους αναζητήσουμε στο μέλλον.
Ώρα 20:00 και ο Gary Clark Jr. ανεβαίνει στην σκηνή κουβαλώντας όλες τις περγαμηνές που τον ακολουθούν και τον ντόρο που γίνεται γύρω από το όνομά του. Απ’ τις πρώτες νότες του Bright Lights η ατμόσφαιρα αρχίζει να αλλάζει. Ηλεκτρισμός παντού, blues ήχοι, εξαιρετικές γκρούβες, ρυθμός, εμφανώς πιο δεμένη η μπάντα, πολύ καλός ήχος και ο Gary καλύτερος από ποτέ μας μεταφέρει στο Texas. Το πρώτο μεγάλο σοκ έρχεται στο When my train pulls in όταν αρχίζει το σόλο. Χωρίς ιδιαίτερες τεχνικές αλλά με απίστευτο feel, εκπληκτικά bends και ιδέες το κοινό ξεσηκώνεται και ο Gary Clark δακρύζει στην κορυφαία στιγμή της συναυλίας. Ακολουθούν όλα τα γνωστά του τραγούδια όπως το Numb αλλά και πολλά από τον καινούργιο δίσκο όπως το Our love, Hold on και Shake για να φτάσουμε στο τέλος με το Grinder και το Healing με το κοινό να τραγουδάει “This music is my healing”. Στο καθιερωμένο encore εκτός από το church ακούστηκαν και διασκευές από κλασσικά blues.
Εν κατακλείδι όλος ο ντόρος και το promotion που γίνεται τον τελευταίο καιρό γύρω από τον Gary Clark Jr, προς το παρόν δεν είναι μόνο η προσπάθεια για την δημιουργία του νέου blues legend αλλά είναι απόλυτα δικαιολογημένος. Η αυθεντικότητα και το feel που βγάζει στο live είναι κάτι που τουλάχιστον εγώ σπάνια έχω συναντήσει σε ζωντανή εμφάνιση. Προσωπική μου γνώμη είναι να τον αναζητήσετε. Ο χρόνος θα δείξει αν θα παραμείνει έτσι η αν θα τον απορροφήσει η showbiz και η μανία των δισκογραφικών, αυτή την στιγμή όμως είναι ίσως ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η συγκεκριμένη σκηνή.
Για τον BlackDuckRadio
Κουβάρας Γιώργος
Αφήστε μια απάντηση